Odpust ku czci św. Jerzego – patrona kościoła w Krzyczewie

Kościół Wt. 30.04.2024 10:26:18

30
kwi 2024

28 kwietnia w kościele filialnym pw. św. Jerzego w Krzyczewie (parafia Neple) odbył się doroczny odpust ku czci patrona świątyni. Uroczystość zgromadziła licznie przybyłych parafian oraz gości.

Uroczystości odpustowe rozpoczęły się Mszą Świętą o godzinie 12:30, której przewodniczył ks. prałat Stanisław Grabowiecki – dziekan dekanatu janowskiego i proboszcz parafii Janów Podlaski. W homilii ks. Dziekan przybliżył biografię św. Jerzego jako męczennika Kościoła z pierwszych wieków. Jednocześnie zaznaczył, iż aktualnie w gronie współczesnych świętych nie brakuje osób noszących to samo imię. Jednym z nich bł. ks. Jerzy Popiełuszko. Jak dodał ks. Prałat, św. Jerzy i ks. Jerzy, mimo tego, że żyli w innych epokach, są patronami na obecne czasy. W związku z czym, winni oni stanowić wzór do naśladowania przez wszystkich chrześcijan.

Po Mszy Świętej zgodnie ze zwyczajem nastąpiła procesja Eucharystyczna wokół świątyni, w przebieg, której zaangażowali się druhowie i druhny z OSP funkcjonujących na terenie parafii Neple. Nabożeństwo ku czci św. Jerzego i procesję Eucharystyczną poprowadził ks. Artur Domański - rezydent z parafii Pratulin.

Krzyczew obecnie należy do parafii p.w. Podwyższenia Krzyża Świętego w Neplach. Jednakże należy wspomnieć, iż kościół w Krzyczewie został wzniesiony w 1675 r. jako cerkiew unicka. W niej w dniu 24 listopada 1847 r. został ochrzczony bł. Wincenty Lewoniuk – jeden z grona Męczenników z Pratulina. Ponadto w Krzyczewie w 1906 r. przyszedł na świat Jan Fedoruk, którego imię nosi Dom Pielgrzyma w Pratulinie. Święty Jerzy patronuje krzyczewskiej świątyni z przerwami od 1852 r. i jest czczony zarówno w kościele katolickim, jak i w kościołach wschodnich.

Zobacz Galerię

139 Zdjęć

Po Mszy św. przy Dworze w Krzyczewie, odbył się piknik dla lokalnej społeczności. Został on zorganizowany po raz drugi przez obecnych właścicieli dworu przy współpracy Gminy Terespol i Koła Gospodyń Wiejskich z Nepli w nawiązaniem do dawnej tradycji goszczenia we dworze miejscowej ludności po odpuście w miejscowym kościele.